معرفت شناسی پدیدارشناسانه اصطلاحات علوم سیاسی در مطالعات دینی بررسی دشواریها و امکانهای پیش روی بهره گیری از اصطلاحات جدید علوم سیاسی در عرصه دین پژوهی

این مقاله به بررسی ارتباط معرفتشناسانه اصطلاحات اندیشهای علوم سیاسی با معرفتشناسی مدرن پرداخته است. این مهم ذیل مراجعه به دانش اصطلاحشناسی و بررسی تأملات معرفت شناسانهای که اخیراً به آن راه یافته، انجام شده است. به باور نویسنده، بهره گیری از اصطلاحات اندیشهای علوم سیاسی در عرصه دینپژوهی بدون رواداشتن تأملی مؤثر در تبارهای معرفتشناسی این گروه از اصطلاحات، در مدارجی، نوعی اغتشاش مفهومی و آشفتگی اصطلاح شناسانه را سبب شده است و تا حدی امکانهای پیشروی مفاهمه علمی و نقد پژوهشی این اصطلاحات را، از منظر معرفتشناسی های سنتی و به ویژه دینی، محدود و غیردقیق نموده است. پیشنهاد مقاله برای عبور از این وضعیت، متأثر از ادموند هوسرل، تعلیق معنایی اصطلاحات پیش از « معرفتشناسی پدیدارشناسانه » نظریه مراجعه به آنها و تلاش جهت فهمشان، به مثابه پدیدارهایی حامل تظاهرات معرفت شناختی، است. این مهم با حضور ذهنی پژوهشگر در منظومه معرفتی مؤثر در شکلگیری اصطلاحات، به شیوهای پدیدارشناسانه، فرادست می آید. چنین رویکردی تمهدیگر بحثی جدی جهت «فهم صحیح اصطلاحات مردن اندیشه ای» و «نقد پایه ای آنها از منظر دین پژوهی» است. نقدهایی از این دست، همچنان که خواهد آمد، هسته معنایی اصطلاحات اندیشه ای را به پرسش می کشد و مکالمه ای علمی را میان دو حوزه معرفت شناختی متفاوت دینی و غیر دینی سبب می گردد.